Türkiye Covid-19 ile bir yandan mücadele verirken, bir yandan komşu ve müttefikleri de dahil birçok ülkeye yardım eli uzatıyor. İtalya, İspanya, Kuzey Makedonya, Karadağ, Sırbistan, Bosna Hersek ve Kosova'ya tıbbi malzeme, maske, tulum gibi destek gönderdik. Son olarak İngiltere'ye tıbbi yardım yaptık. Peki bizim çok mu paramız, tıbbi malzememiz veya imkanımız var da mı yardım yapıyoruz? Elbette hayır. Fakat bu da uluslararası bütünlüğün bir parçası.
YARDIMLARA NEDEN İHTİYAÇ VAR?
Öncelikle birçok ülke, tıbbi malzemeye bütçe ayıracak kadar ekonomiye sahip. Gerekirse temel gereksinimler dışındaki servisleri kısıtlayıp tıbbi malzeme alabilirler. Fakat ülkelerin belli anlaşmaları ve dayanışma noktaları var. NATO, AB, G7 gibi birçok topluluğa üyeyiz. Bu doğrultuda elimizden geldiğince, kendimizden artanları diğer ülkelerle de paylaşmak durumundayız. Bu bir zorunluluk değil aslında ama olması da gerekli bir şey. Aşağıdaki başıklarda değerlendirilebilir:
-Vermeden alınmaz: Üye olduğumuz yapılardaki ülkelere destek yapmalıyız. Bu ülkeler de biz zor durumda olduğumuzda bize yardım yapacak. Bu aslında vicdani bir karar değil stratejik bir karar. Yarın dünyada virüs bitip bizde zirve yaparsa, diğer ülkelerin de bize yardım yapması amaçlanıyor. Medikal üretim anlamında iyi bir ülkeyiz. Bu sebeple de elimizde daha fazla malzeme oldukça bunu, iflas etmelerini beklemeden ülkelere gönderebiliyoruz. Belki ihtiyaçları yok ya da çok küçük bir ihtiyacını karşılıyor ama yine de bu iş karşılıklı.
-Üretimde ispat çabası: Biz üreten, üretmek ve ihraç etmek isteyen bir ülkeyiz. Virüs etkilerinden sonra Çin'e pek güven kalmadı. Bu sebeple de, nasıl Almanya otomotiv üretirken güven veriyorsa, biz de tıbbi malzeme üretimi noktasında güven vermek istiyoruz. "Türkiye, medikal malzeme üretebilen bir ülkedir ve yarın ihtiyacımız olursa Türkiye'den rahatlıkla alabiliriz" fikrini oturtmak önemli. Sterlin, Euro zaten TL karşısında yüksek değere sahip. Böylece ciddi bir lojistik ağı ile, jeolojik olarak yakın ve jeopolitik olarak ulaşılabilir olduğumuz için bizden malzeme satın almaları açısından, şu an PR yaptığımızı söyleyebilirim.
-Dost kazanalım, düşmen edinmeyelim: Dünya global, Türkiye yalnız değil. Önümüzde nasıl günler yaşanır, hayat normale dönünce siyaset neye döner bilinmez. Dost ve müttefik böyle günlerde elde edilir. Vefa borcu, bazı diğer kararların alınması konusunda etkilidir. Bu sebeple, İsrail'e dahi yardım gönderiyoruz. Bugün ihtiyacı olduğunu bilsek, birbirimizi pek sevmesek de Ermenistan'a dahi yardım göndermekten çekinmeyeceğimize eminim.
-Ekonomik güç gösterisi: Yıkılmadık ayaktayız diyoruz. Güçlü bir ekonomiye sahip olan bir ülke, ihtiyaç sahibi diğer ülkelere afet durumlarında malzemeyi hibe eder. Eğer bu yoklukta elindekini sizinle paylaşıyorsa bir ülke, demek ki cebinde kendine yetecek parası zaten vardır. Manevi olarak baskı yaparken, maddi olarak da diğer ülkelere gövde gösterisi yapmaktan zarar gelmez mantığı hakim.
-Yarın bir işimiz düşer: Bu aslında dost kazanalım başlığına biraz benzer. Yarın AB üyeliğinde bir ileri adım atarken, mülteci konusunda destek beklerken, Brexit sonrası AB'den ayrılan İngiltere'ye daha kolay vize almak ya da daha fazla ihracat yapmak için anlaşmalar yapmak isterken bize lazım olacak. Ya da İsrail yarın siyasi plan yaparken, ellerinde kredimiz olacak ve karşıtlaşmadan önce işbirliği denemeleri işimize gelecektir.
Dolayısıyla özetlersek, bu zor günde bile bir yerlere el uzatabiliyor olmanın faydalarını da yaşayarak, bir yandan da iyi niyetimizle vicdani görevimizi yerine getiriyoruz. Bir taşla birkaç kuş vurmak olarak mı değerlendirirsiniz bilmem ama neden böyle yardımlar yaptığımızı enine boyuna düşünürsek, belli amaçları olduğunu görebiliriz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder